گروهی از فعالان و مدافعان حقوق بشر و زنان اهل افغانستان روز جمعه ۲۴ شهریور (۱۵ سپتامبر) در نامه‌ای سرگشاده از سفر یک هیئت «انجمن بین‌المللی عملیات ثبات» به افغانستان زیر سلطه طالبان و ملاقات آن‌ با رهبران این گروه انتقاد کردند و آن را لابیگری برای طالبان خواندند.

در این نامه، که ۷۴ تن از فعالان رسانه و حقوق بشر، دانشگاهیان، و مدافعان حقوق زنان اهل افغانستان امضا کرده‌اند، از انجمن بین‌المللی عملیات ثبات، مستقر در آمریکا، خواسته شده است که موضعش را در مورد بحران حقوق زنان و آپارتاید جنسیتی در افغانستان روشن کند.

انجمن عملیات ثبات انجمن بین‌المللی معتبری است که در حوزه ارتقای حقوق بشر، صلح، امنیت، و ثبات جهانی فعالیت می‌کند. در اوایل ماه سپتامبر، یکی از اعضای کمیسیون مشورتی این انجمن برای نخستین بار پس از سلطه طالبان به کابل سفر کرد و در نشستی با حضور معاون نخست‌وزیر طالبان شرکت و سخنرانی کرد.

مدافعان حقوق زنان افغانستان حرکت این انجمن را در تضاد با ماموریت آن در عرصه حقوق بشر و ثبات خوانده و گفته‌اند که ملاقات با افرادی که در فهرست سیاه سازمان ملل متحد قرار دارند، در کشوری که آپارتاید جنسیتی در آن حاکم است، خلاف مواد آیین‌نامه این انجمن است.

در نامه فعالان افغانستان آمده است: «نگرانی ما بیشتر شد، زیرا رئیس انجمن عملیات ثبات این بازدید [ملاقات هیئت این انجمن با طالبان] را در پستی در شبکه لینکدین آشکارا تایید و تبلیغ کرد، که به نظر می‌رسد چیزی جز عادی‌سازی روابط با طالبان نیست.»

در این نامه به وضع وخیم حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان، در افغانستان اشاره شده و از این انجمن خواسته شده است که به‌عنوان یک نهاد مدافع حقوق بشر، موضعش را درباره آپارتاید جنسیتی حاکم در افغانستان مشخص کند.

در این نامه آمده است: «هرگونه همکاری با طالبان و تایید سیاست‌های سخت‌گیرانه آن‌ها، که حقوق اساسی بشر و دموکراسی و کثرت‌گرایی را در افغانستان تضعیف می‌کند، به لابیگری غیرضروری و مشروعیت رژیم استبدادی طالبان کمک می‌کند.»

مدافعان حقوق بشر افغانستان از تعهد و تلاش‌های قبلی انجمن بین‌المللی عملیات ثبات در حمایت از زنان افغانستان و همکاری در روند انتقال، پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، یاد کرده و گفته‌اند که اقدام اخیر این نهاد در تضاد با رویه پیشین آن و نشان‌دهنده «تغییری خطرناک» در اولویت‌ها و موضوع‌های مورد توجه این سازمان است.

در آن نامه آمده است: «به نظر می‌رسد این سازمان از تعهد به اصول قطعنامه « زنان، صلح و امنیت» سازمان ملل متحد دور می‌شود و در عوض، باعث تقویت روابط با رژیمی می‌شود که آپارتاید جنسیتی آن را خدشه‌دار کرده است.»

مدافعان حقوق بشر افغانستان خواستار بازنگری در ساختار رهبری آن سازمان شده و از آنان خواسته‌اند که موضع مشخصی در برابر اوضاع جاری افغانستان بگیرند.